Zaufanie do ludzi jest konieczne, jeśli chcemy tworzyć udane związki. Najpierw jednak musimy polubić samych siebie i zaufać własnym uczuciom. Wielu nieśmiałym osobom tak bardzo brakuje wiary w siebie, że nie są zdolne do prawidłowych reakcji w stosunku do innych i do tworzenia z nimi relacji. Wszelkie próby kontaktów sprawiają, że mocno się rumienią, jąkają, zacinają, drżą im ręce, czują ucisk w żołądku, suchość w ustach, ściskanie w gardle lub patrzą uporczywie w podłogę. Nieśmiałość powoduje, że czują się nieswojo i nie są w stanie prowadzić rozmowy. Osoba nieśmiała unika towarzystwa i sytuacji wywołujących stres. Nieśmiałość w kontaktach seksualnych rodzi różne problemy emocjonalne, prowadzi do zaburzeń psychicznych w postaci depresji oraz lęków. Problem ten częściej dotyczy mężczyzn, jednak doświadczają go również kobiety.
Przyczyny nieśmiałości
Najczęściej mówi się o braku zaufania, zarówno do innych osób, a przede wszystkim do samego siebie. Ten brak wiary w siebie powoduje, że osoby te nie są w stanie reagować prawidłowo na zwykłe sytuacje, co tylko dodatkowo nasila negatywne patrzenie na własną osobę. Inna geneza nieśmiałości przedstawia ją, jako reakcję obronną na próbę zbytniego zbliżenia się do skrywanych tajemnic osobowości, do siebie takiego, jakim jestem.
Wychowanie a nieśmiałość
Wszyscy zajmujący się problemem nieśmiałości są zgodni, że jej przyczyn należy doszukiwać się w dzieciństwie. Udowodniono, że osoby mające bliski, pełen zaufania, kontakt z rodzicami są bardziej śmiałe niż osoby jego niedoświadczające. Przemoc psychiczna, wyśmiewanie się i obojętność doświadczana ze strony bliskich i otoczenia w dzieciństwie odbijają swoje piętno na psychice młodego człowieka, siejąc ziarno nieufności i niewiary do świata. Zbytnia dyscyplina powoduje nierzadko, że w życiu codziennym boimy się konsekwencji, również współżycia z inną osobą. Wszystko to skutkuje tym, iż osoba taka wkracza w dorosłe życie źle przygotowana.
Nieśmiałość w życiu dorosłym
Dysfunkcyjne doświadczenia wyniesione z domu rodzinnego mają ogromny wpływ na życie człowieka dorosłego. Nieśmiałość w kontaktach seksualnych nie jest zaburzeniem jednak może być przyczyną poczucia osamotnienia w życiu. Wiele osób dorosłych próbuje odrzucić to, czego zostały nauczone w dzieciństwie, czego nasłuchały się od swoich rodziców, jednak pozbycie się „zakodowanych informacji” nie przychodzi łatwo, często towarzyszy temu poczucie winy i zwątpienia. Problemy w kontaktach międzyludzkich u niektórych dorosłych wywołują refleksje na ten temat. Wiele takich osób zaczyna rozmyślać i szukać przyczyny. Niektórzy znajdują ją sami, inni z pomocą psychoterapeuty. Inni jeszcze mimo świadomości obecności problemu, lekceważą go, uznając, że takimi się urodzili, że nic już nie zmienią. Wskutek powyższego sięgają po alkohol i używki, dzięki czemu czują się atrakcyjniejsi, pewniejsi siebie. Zdarza się, że nieśmiałość prowadzi u niektórych osób do rozwoju zaburzeń lękowych, boją się wyjść z domu, gdyż tylko tam czują się bezpieczni.
Jak pozbyć się nieśmiałości?
Pierwszy krok do jej pokonania to powrót pamięcią do wydarzeń z dzieciństwa i poznanie przyczyn zagubienia i nieufności wobec innych. Poznanie i zrozumienie przyczyn nieśmiałości, oraz własnych reakcji w sytuacjach stresowych pozwala na przyjrzenie się problemowi. Krok drugi to nic innego jak nieustanne próby przezwyciężenia lęku w stosunku do ludzi. Umiejętności społeczne można rozwijać i się ich uczyć przez całe życie. Warto samemu próbować nawiązać interesującą rozmowę, skomplementować kogoś, poprosić o pomoc, odkryć trochę siebie. Zainteresować się wiedzą drugiej osoby, sprowokować do mówienia o sobie, ale jednocześnie komunikować swoje myśli i uczucia w stosunku do tego, co druga strona powiedziała lub zrobiła. Pokonywanie nieśmiałości to nieustanna praca, ale jest to trud przynoszący satysfakcję. Dla nieśmiałych osób trwały i szczęśliwy związek często staje się punktem przełomowym w budowaniu własnej wartości. Profesjonalną pomocą w pracy nad własną nieśmiałością jest wsparcie psychologa i psychoterapia indywidualna.